GÜLÜMSEMEK

 

GÜLÜMSEMEK

Gülümseyen bir duruşla konuşan Japonlara karşı bir hayranlığım var. Bunun yanına bir de saygılı ve özenli tavırlarını ekleyince bu hayranlığım tavan yapıyor. Tıpkı benim gibi diyeceğim ama diyemiyorum.  Aksinin şahidi çok. Çocuklar her fırsatta  geçmişte köpeğimize “otur” diye emir verdiğimde onların da oturduğunu hatırlatmaktan büyük keyif alıyorlar. Hiçbir bağım olmadığı halde; ciddi duruşumdan dolayı tanımayanların beni asker kökenli biri zannetmeleri boşuna değil galiba.  Bu ciddi duruşun genlerden mi yoksa yaşam alışkanlıklarından mı geldiğini bilmiyorum ama geçmişte yüzüme gülen bir duruş yerleştirmek için ayna karşısında çok uğraşmışlığım var.

Durduk yerde nereden çıktı bu gülümseme olayı diyenlere anlatayım. Birkaç gün önce bir Japon televizyon kanalında, sivil toplum girişimi olarak çokuluslu elemanlarla kurulan bir yeme-içme yerinden bahsediliyordu. Amaç çalışanları ve yiyecekleri farklı ülkelerden olan bu çatı altında kültürler arası bir köprü oluşturmaktı. Ancak Japon  müşterilerin, gülümsemeden servis veren bir çalışan hakkındaki yorumlarına, çalışanın “neden gülümseyeyim onlar benim ahbabım değil sadece müşteri” açıklaması; amaç kültürler arası köprü kurmak, çalışanları Japonlaştırmak değil diyen girişimciler tarafından haklı bulunmuştu.

İşte o zaman iletişimde bizim ne kadar gülümsediğimizi düşünmeye başladım. Yöresel farklılıklar mutlaka var ama bir genelleme yaparsak; galiba biz de işimizi ciddi yapan guruptayız. Örneğin ben resmi dairelerde kimsenin bana gülümsemesini beklemem. Hatta yanlış anlaşılmasın diye kendim de pek gülümsemem. Gülümsememi tatil yerlerine ve arkadaşlarıma saklıyor gibiyim.

Toplumda sırıtan yüzlerin hoş karşılanmadığının farkındayım ama sırıtmakla gülümsemek farklı şeyler. Gülümseyen birinin gözlerindeki sevgi ve iyi dileklerden  kaynaklanan olumlu enerji çok belirgindir. Ayrıca gülümsemenin kendi iç dünyamıza da çok yararlı olduğunu, bizi daha yapıcı ve verimli olmaya yönlendirdiğini düşünüyorum.

Gülümsemenin bulaşıcı olma ihtimali de oldukça yüksek.  Ne zaman gülümseyen bir yüzle karşılaşsam, istemsizce ben de gülümsüyorum. Herkesde aynı etkiyi yapmıyor olabilir ama bir başkasını gülümsetebilmek için bir gülümseme yetiyorsa; ne kadar güzel. Özellikle,  gittikçe gülmeyi unutmaya başladığımız bu sıralar. Elbette biz Japon değiliz ama günümüzü güzelleştirmek için gülümsemeyi biraz daha fazla kullanmanın çok faydasını görebiliriz.

14 Ekim 2025