Düşünme Zamanı

DÜŞÜNME ZAMANI

Çok yoğun bir dört ayın ardından zınk diye frene bastım. Her şey teknemizi bakım için Foça’da tersaneye çıkarmakla başladı. Önce normal bir bakım işi olarak görüp başladığım çalışma açtıkça yeni sürprizler sunan arkeoloji kazısı gibi tam kapsamlı bir tekne tadilatına dönünce hafta sonları dahil tam zamanlı bir iş haline geldi. Yaşadıklarımı ve yaptıklarımı çalışmaları tamamladıktan sonra birkaç yazımda özetlemeyi planladığımı da belirtmem lazım.

İşlerimi bitirmeye iki hafta kadar kala, zınk diye frene basmamın sebebi Çin’de başlayan ve dalga dalga tüm dünyayı etkisi altına alan Covit-19 pandemisi.  Önce kısa süreceğini düşünerek evde ve arazimizde ertelediğim işlerle ilgilenerek geçirdiğim günlerde pandemi hakkında öğrendiğim her detay sanki bana bir aysbergin ucuna baktığımızı anlatır gibi. Yani artık acele etmek için bir neden yok.

Arazinin günlük işleri, virüsün bedenimizden önce aklımızı işgal etmesini önlese de getirdiği ve getireceği sorunları konuşmadan yapamıyoruz. Artık kitap okumak, dostlarımızla ilgilenmek için daha çok vaktimiz var. Ama en önemlisi fren yaptığımız koltukta oturup sakin sakin etrafa bakarken düşünmeye başladık. Önce ne olacak, ne yapacağız diye başlayan düşünceler bir müddet sonra beynin nöronlarından serbest atışa dönüşünce bazen keyifli bazen dramatik her şeyi düşünüyoruz.

Düşünmeden, söylenenleri yaparak ya da önümüzdeki program gereği yaptığımız her şey durunca; düşünerek yaşamaya alışmamız zaman alabilir. Ama düşünmek yapacaklarımıza anlam kazandırdığı için bence çok daha güzel olacak. İyilerin kötülerden daha fazla olduğunu düşünerek geleceğin daha güzel olma fırsatı var. Her ne kadar böyle bir salgını vurgun fırsatı sayan insanları, hiçbir şeyi umursamayanları, hala eskisi gibi politika yapmaya çalışanları, yaşlılar evindeki hastaları ölüme terk eden insanları ibretle izlesem de umut var. Uygar dünyada sömüren bencilliği yenebilecek sağduyu, geri kalmış yerlerde imkansızlık ve cahilliğin yanında açan masumluk yeni dünya düzeninin mayası olabilir.

Gençliğimde dünya barışı ve evrensel kardeşliği konuşurken, güçlünün gücünü daha çok ezmek ve hakimiyetini yaymak için kullandığı ve hiç kimsenin bir şey yapamadığı bir noktaya gelmek ibret verici.

Şimdi düşünmek zamanı…..

Nerede yanlış yaptığımızdan çok daha güzel bir yarına nasıl gideceğimizi düşünmek…

Yine aynı noktaya gelmemek için artık farklı düşünmek…

Eski yöntemleri bir yana bırakıp, zihnimizi özgür bırakarak düşünmek…..

Nasıl yapacağımızı önemsemeden, sınır koymadan düşünmek…

İnsanlığımızın test edildiği bu dönemden o zaman başarıyla çıkacağız.

30 Mart 2020