Sokak Köpeği Beyazın Dönüşü

Sokak köpeği Beyazın dönüşü

O sabah tel kafesi içindeki bakışını gördüğümde ne kadar özlediğimi fark ettim. Ne kadar da kendimi ikna etmiştim kısırlaştırma operasyonu süresinde gidip görmemek için. Neredeyse üç hafta sonra, başta da dedikleri gibi getirip evin önündeki yola bırakıverdiler. Belki şaşkınlıkla belki refleks, Beyaz hemen yan tarlaya girip son zamanlarda yavrularıyla yuva yaptığı ağacın altına gitti ve sanki uzun bir yoldan gelmişcesine gölgeye kıvrılıp yattı. Özgürlüğüne geri dönmenin sarhoşluğuyla beni gördüğüne bile emin değilim.

“Burası onun mahallesi değil, zaten hamile kalınca buraya gelip doğurdu o yüzden buradaydı” gibi birkaç cümle zırvaladım ama belediye veterinerinin görevini tamamlamış bir tavırla aldığımız yere bırakıyoruz deyip bir de fotoğrafını çekip geldiği gibi ayrılması çok hızlı oldu.

Akşam eşimle Beyaz’la ilgili ne yapmamız gerektiği konusunu konuştuğumuzda, bir müddet onunla ilgilenmezsek doğumdan önce geldiği yere  geri dönebileceğini, zaten yan tarla sahibinin bir müddet sonra onu arazisinden çıkarabileceğini söyleyip durumunu uzaktan izleme kararı aldık. Beyaz kararımızdan habersiz yaz sıcağında eski alışkanlığıyla onu beslediğimiz saatlerde demirliklerin kenarına gelip yemeğini ve suyunu bekledi. Bulmadığında da hiç şikayet etmeden ağacın altına geri döndü ve yattı. Bu arada diğer yanımızdaki komşumuzun sahiplendiği Beyaz’ın iki yavrusu (Yaman ve Patch) hoplayıp zıplayıp oynarken annelerinin döndüğünün farkında değildi.

Sonra ne mi oldu? Beyaz’la ilgili kararımızda en fazla bir buçuk gün dayanabildik. Geldiğinin ertesi akşamı dayanamadık ve koşarak ona yemek, su yetiştirdik, sarılıp okşadık, onun da özlem giderircesine yerlere yatıp bizimle oynaşmasının keyfini çıkardık. Ertesi günü eşim belediye veterineri ile konuşup yapılanlar ve aşılarıyla ilgili bilgi aldı. Beyaz’a burada  mahallenin sokak köpeği olarak bakarken bize aşılar ve hastalıkları ile ilgili destek olacağını öğrendi. Biz de evde bulundurduğumuz mama miktarını artırdık ve Beyaz artık bizim iki haylazımızla birlikte beslenme, oyun ve arada dıştan beden muayenesi programına dahil oldu. Eylüle kadar kışın rahatça barınacağı bir kulübe yapıp eskisi gibi yol kenarındaki elektrik panosunun arkasına koymayı planladık. Yani resmi sahibi değilsek de Beyaz’ın bakıcı ailesi olduk. Beyaz’ı kendi arazimize alamayışımızın tek nedeni onda muhtemelen yırtıcı bir köpekten gelen genlerin olduğunu fark etmemiz. Her ne kadar bize zarar vermese de dışarıdan gelen bir canlıya zarar verebileceğini gördükten sonra evimize gelen özellikle çocuklar ve dostlarımızın hayvanlarının güvenliği için bu riski göze alamadık.

Beyaz mı? O bunların hiç farkında değil. Aradaki demirliklerin nedenini anlamasa da bizim köpeğimiz gibi yaşamak çok hoşuna gidiyor.  Geçenlerde yan komşumuzdaki yavrularını  fark edince demirlik arkasından da olsa gözleri buğulandıran bir aile birleşmesine şahit olduk.

Onların dostluğu yalansız, bağlılıkları koşulsuz, vefaları ölene kadar.

Ve biz onlarla mutluyuz.

22 Temmuz 2018