Foça'da Gün Batımı

Foça'da Gün Batımı

Aşıklar caddesinde Beşkapıların önündeki ahşap iskelenin kenarından ayaklarını suya sallamış oturuyordu. Öğleden beri çıkarmadığı hasır şapkası başında, sıcak sonrası akşamüstü keyfini yudumlar gibiydi. Büyük denizde öğleden sonraki kadınsı hırçınlık, güne veda edercesine yerini yorgun  bir esintiye bırakmıştı. Beyaz gömleği tuzlu bedenine ulaşan bu serinlikle hafif hafif dalgalanırken Otis Redding’in “Sittin’ on the dock of the bay wastin’ time” şarkısını mırıldanıyordu. Uzun yolun sonundaki limanda suda zamanı harcayarak.

Batıya dönmüş Foça sahilinden gün batımını karşılayıp akşama özlemi gidermek için gözlerini kısıp yüzünü güneşe çevirdi. Birazdan gelecek akşamın renkli habercileri ufukta uçuşmaya  başlamıştı bile. Günü bitirecek bu seremoni bir Piccadilly gösterisi gibi yavaş yavaş gelişirken, sahne dekoru ve ışıkları doğanın o güne yakıştırdığı her renk ve şekilde geliyordu. Gözlerin bu güzelliğe kilitlendiği zaman anı yaşayan herkes gibi o da göz kırpmadan bu gidişe tanıklık ediyordu.  Değirmen burnu feneri yanından kayarak alçalan güneş İncir adası arkasında kaybolurken denizde yakamozları hazırlamanın telaşına melankolik duygularının isyanı karışıyordu.

Yüzyıllardır bu sahillerin yetiştirdiği düşünürlerin esin kaynağı doğanın ona verdiği armağanı alıp gitmeden önce akşama yayılan deniz kokusunu içine çekti. Rıhtımdan kalkıp sandaletlerini ayağına geçirdi ve onu yalnız bırakmayan yalnızlığıyla beraber geceye karıştı.

3 Temmuz 2018