SEVMEYİ UNUTMAMAK LAZIM
Pandeminin ve
ekonomik zorlukların vurduğu bir dönemde sevmeyi unuttuğumuzu düşünmeye
başladım. Çocukluğumun geçtiği İzmir’de hayat bana sevmeyi öğretti. Ne severdim yasemin kokan sokakları,
neredeyse her günümüzü paylaştığımız komşularımızı, sokağımızın hayvanlarını,
kordonda palmiyelerin altında yürümeyi, Bahri Baba parkında oynayıp varyantında
ağaçların altında gezinmeyi ve Şato’dan İzmir manzarasını seyretmeyi….Kimseden
korkmadan özgürce severek yaşadım çocukluğumu.
Büyüyünce
korku, nefret ve hainlikle tanıştım ama sevmekten hiç vazgeçmedim. Bazen bundan
zarar gördüm ama hayat bana iyi davrandı ve çoğu zaman zararımı telafi etmem için bana bir şans verdi.
İzmir’e dönerek
bir ömürlük hayalimi gerçekleştirdikten sonra şimdi sevmenin tadını çıkarmaya
çalışıyorum. Çocukluğumun İzmir’i her ne kadar değiştiyse de; İzmir hala dünya üzerinde sevginin romantizmini en güzel
yaşayabileceğim yer. Burada bir banka oturup, denizle, güneşle dost
olabilirsin. Selam verdiğin insanlar gülümseyerek hatırını sorarlar. Satıcılarla kısa sürede ahbaplık kurar,
komşularla arkadaş olursun. Gerçekler
umutsuzluk, hayaller beklenti yaratmadan özgürce hayal kurabilirsin.
Kötüyü ve
kötülüğü sevmek gerekmez; mücadele
etmelidir ama yaşam zorluklarının beslediği nefret ve öfkeyi yenmek, yüreğimizi
canlı, günümüzü aydın tutmak için sevmeyi unutmamak lazım.
7 Temmuz 2021
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder